نوشتن را از کودکی با داستان‌های کوتاه آغاز کردم؛ همان روزهایی که واژه‌های نشسته در ذهنم، پشت نیمکت‌های خشک و چوبی مدرسه، در باغ خیال‌انگیز پدربزرگ، جان تازه می‌گرفتند.

در سال‌های میانه‌ی دانشگاه و کار در شرکت نفت، نوشتن‌های گاه‌وبی‌گاه برايم همچون مراقبه، مایه‌ی آرامش بود؛ با نوشتن ذهن در سکوت و روح در سلوک، آرام می‌گیرد.

سال‌ها بعد، مهاجرت به انگلستان به همراه همسرم و زندگی در طبیعت سبز و بی‌نظیر اروپا، روح تازه‌ای در من دمید، و يكباره شعر از اعماق وجودم زاده شد.

شعر برای من، آینه‌ای‌ست از درون و پیوندی‌ست مقدس با طبیعت، هستی و عشق.